God
Een reis naar Mystieke Liefde
Soms begint een reis met een fluistering,
een verlangen naar rust, naar betekenis, naar thuiskomen.
Wat ik hier met je deel, is geen Ego bedachte curriculum vitae.
Het is een levensreis, van aanwezigheid, van vallen en opstaan, van liefde en uiteindeluck, van thuiskomen bij God, via de zachte kracht van Jezus.
(energetisch, geen religie)
Een reis van bewustwording en herstel,
een liefdesbrief aan het Leven.
Mijn pad opende zich stilletjes, als een koren in de ochtendzon.
Via Reiki vond ik rust, stilte,
een eerste aanraking met iets dat groter was dan ikzelf,
een zachte fluistering van het goddelucke.
Toch was dat slechts het begin, want via dat pad vond ik Hem, Jezus van Nazareth, niet in een visioen, niet met mijn ogen, maar in Zijn aanwezigheid, warm, dragend, oneindig liefdevol.
Via Hem ging mijn hart open voor God, niet als idee, niet als religie, maar als levende ervaring.
Een liefde die alles omvat, die alles draagt, alles heelt.
In 2006 stond ik op een kruispunt van leven en dood,
een maand in quarantaine, op mijn sterfbed.
In volledige overgave hoorde ik Zijn stem:
“Het is nog niet jouw tijd, Bas,
je hebt nog mensen te helpen op aarde.”
Mijn lichaam was uitgeput,
acht bloedtransfusies, de laatste zak.
Bij een hemoglobinegehalte van 6 moest mijn lijf het zelf gaan doen.
Ik werd opgenomen met een h.b. van 2.4.
Na zeven zakken bloed bleef de waarde dalen.
“Bas, dit is je laatste zak, meer mogen we je niet meer geven.”
De zak werd opgehangen,
ik vroeg om alleen te zijn.
En ik voelde: ik mag blijven.
De rust, de vrede, de liefde, het was als thuiskomen bij de Bron.
En zachtjes begon het herstel, mijn lichaam pakte de draad weer op, een wonder had plaatsgevonden, binnen een aantal uren.
Ik mocht na 3 dagen naar huis en begon meteen weer met werken.
Kort daarna volgde ontslag (melde me net beter, 1 dag gewerkt, want dat kon je wel doen), te veel ziek geweest voor een beginnende contract.
Je snapt dat mijn vertrouwen naar dit soort instellingen geschaad was. (Mijn laatste werkgever heeft het kunnen verzachten).
Geen bezoek, geen bloemetje, geen collega’s gezien
(verwachtingspatronen).
Alleen één telefoontje in leven of dood:
“Wanneer kom je weer werken?”
Dat deed pijn.
Maar ik vertel dit niet om te klagen, ik vertel het om iets duideluck te maken, wat ik toen als onwetende niet wist.
Ik gebruik hier bewust als voorbeeld de algemene term ‘zorgsector’, want hier kom ik vandaan.
Het geld voor alle sectoren die door hogere machten worden bediend en gestuurd.
Hogere machten in de schaduw die nu aan het licht verschijnen.
Systemen die gedreven worden door ego kunnen geen liefde geven, denk ook aan gestuurde scholen, daar gaat je kind.
Mijn collega’s hebben zich afgevraagd hoe het met me zou zijn en wat is er aan de hand?
Ze wilden wel contact met mij en weten hoe het met me gaat, het zijn een van de meest liefdevolle mensen op aarde.
Echter door privacy en hedendaagse drukte, ging het aan ze voorbij en zitten in het systeem.
Ze hebben het druk en daardoor is er geen tijd.
Ik zat daar ook in.
Echter werd ik wakker.
Men leeft er in en je weet niet beter.
Vroeg of laat komt het uit hun onbewuste naar boven.
Het gaat aan je vreten en knagen.
Ik had zo graag dit, dat zus en zo, willen doen, bedenken ze dan.
Vele sterfbedden meegemaakt waarin deze scenario's bij de stervende personen naar boven kwamen.
Tot aan de laatste ademhaling.
Een bewuste creatie vanuit het ego.
UiteindeLIJK, word je ziek, of je verhard in het Ego.
Egoïsten dus en denken er boven te kunnen staan.
Volharden noemen we dat.
Zo volharden in dat systeem, dat je er een hartinval van kan krijgen.
Precies zoals het ego het wil, gedreven door hogere machten binnen een bewust gecreëerd ego-systeem.
Zie → Ego of Liefde, waarin ik uitleg hier over geef.
Hoe meer je in het ego zit, hoe banger je word en hoe gekker je gaat doen.
In de zorgsector zag ik het gebeuren, verharde mensen die ze functies gaven als onderdirecteuren en manergers die onwetend zijn en braaf hun taakjes uitvoeren voor promotie of liefde vanuit het vak.
Het is het uitroeien van de mensheid.
Ondanks met volle liefde hulp aanbieden en onwetend zijn.
De juiste naam?
Maatschappij.
En precies daarvan wilde God mij losmaken.
Hoe?
Toch bleef ik werken in de zorg, ik was onwetend, zoals velen.
Misschien was ik er nog niet klaar voor om te luisteren,
misschien moest ik nog leren.
Er moest brood op de plank komen.
Je doet het toch uit passie,
uit liefde voor de hulpbehoevende medemens!
De zieltjes winnende manier van het Ego.
De jaren gingen voorbij, er kwamen regels, fusies.
De liefdevolle kracht van een zelfdragende verzorgingshuis of verpleeghuis en vele andere sectoren viel door bezuinigingen uit elkaar.
Verzorgingshuizen gingen dicht, personeel werd minder, taken meer en het was toen al pittig aanpoten in de zorg, ik weet niet beter.
Het klappen en bedanken naar de zorg tijdens de corona periode, was de test hoeveel schapen hier aan mee zouden doen!
Los van de goedbedoelde liefdevolle benadering van deze onwetende mensen.
Er werd bewust chaos gecreëerd in al die sectoren.
Meer controle, minder menseluckheid.
Een luisterend oor en er letterluck er zijn voor de hulpbehoevende medemens kon je nauwelijks meer geven.
En steeds weer die zin:
“Je moet met je tijd meegaan.”
Nee, ze willen je onwetend houden!
Harder werken, zodat je niet achter de waarheid komt, want het Ego voelt nattigheid.
Toen kwam 2021, een nieuwe beproeving,
echtscheiding,
burn-out,
De hype term: longcovid.
Ik was leeg, gebroken.
Ik bad:
“Neem me mee, Heer, ik ben op.”
Ik was een poosje bedlegerig, ziekte nam het over, ik zag geen uitweg meer, ik wilde echt dood.
Mijn beleving voelde vervelender aan dan 2006.
Ik vond dat ik genoeg mensen geholpen had op aarde.
Ik wil NU dood.
Mijn zwaarste uitgeperste EGO woorden!
Mijn ziek zijn duurde lang en nu voel ik herstel.
Mijn baan was weg, een WIA kwam me tegemoet (in alle dankbaarheid), een manerger die geen tijd had voor een belletje en het stokje overdroeg en dat was het.
Dag team!
(Allemaal verwachtingspatronen en denkwijzen, maar het laat wel wat zien.)
Uiteindeluck door rust en herstel, kwam ik achter God's plan voor mij.
Hij heeft direct mij uit het ego-systeem getrokken, door mijn energie uit mijn lichaam te halen.
"We gaan naar een andere tijd"
Kwam er na al die jaren de stem weer terug.
Daarna nam het gesprek innerluck plaats.
Ja. van God!
(Ben niet de enige hoor, velen worden benaderd).
Dat beetje energie in het begin was om te blijven ademen, wat kracht om te eten en te drinken en de toiletgang.
Voor de rest was ik slap, sliep ik of staarde naar de muur.
Geluid, licht, ik kon het niet verdragen.
Mijn koelkast sloeg aan en ik dacht dat er een helikopter neerstortte.
Op een dag viel ik in diepe trans / meditatie
en uit die diepte werd iets geboren:
Mystieke Liefde®
Een eigen weg, een nieuwe roeping voor de mensheid.
Kenneluck dien ik deze opdracht te dragen en doe nu wat God tegen mij zegt.
Dit kan bekent in je oren klinken.
De inzichten zijn er ik zie het licht en langzaam vond er herstel plaats en sta ik rechtstreeks verbonden met God.
Ik zeg dit omdat een ieder dat kan, je dient het wel te willen.
Dat is wat anders dan geloven.
Waar alle schapen achterelkaar aanrennen, rende ik de andere kant op.
Van kinds af aan hield ik er al niet van om in een groepje te horen.
Ik had geen zin meer om mee te gaan in dat schapengedrag/na apen.
Geen zin om nog is in de hel ravijn te belande.
Ben er zojuist uitgekropen.
Het is in liefde willen, in liefde bewust worden, ontwaken, inzichten krijgen, wakker worden en ZIJN.
Ondanks dat je vanuit jezelf een liefdevolle persoon bent.
Ieder op zijn eigen unieke manier van zijn, hier in het NU.
Herstel begon, niet snel, niet spectaculair zoals 2006,
maar echt, stap voor stap.
Met vallen en weer opstaan.
Maar ik liet me niet meer kisten.
En elke stap bracht me meer dankbaarheid.
Zeker naar mijn laatste werkgever, ondanks de sector waarin ze zich bevinden.
Ik ben nog steeds onderweg, zie de glorie van het leven weer.
Ik leef, in liefde, dieper, liefdevoller, krachtiger dan ooit.
En dat laatste heb ik geroepen:
Ik zal er krachtiger uitkomen dan ooit tevoren!!!
Alles wat niet langer bij mijn ziel paste, viel weg.
In alle kringen van mijn leven.
Mensen, systemen, gedachten.
Wat bleef, was:
Liefde, bewustzijn, waarheid van binnen uit.
Anders had ik al mijn teksten op mijn website niet kunnen maken.
En ja, het ingewikkelde van mens-zijn, maar ook dat ontvouwt zich in liefde.
Het is makkelucker en fijner dan je denkt.
Jezus/God en mijn volledige overgave, hebben mij geheeld,
niet met toverwoorden, zoals wanneer ik Seph de Reiziger® speel,
Maar met:
aanwezigheid, met bewustwording, met licht.
En Jezus bracht me thuis bij God, de Bron van alle liefde, de stilte waarin ik mag rusten, de adem waarin ik mag leven.
Die liefde leeft in mij, rondom mij, in anderen, zichtbaar en onzichtbaar, altijd aanwezig.
Men zegt wel dat er na tien jaar Reikimaster-schap een diepe transformatie komt.
Ik heb het ervaren, niet als eindpunt, maar als begin van:
Eeuwige Liefde.
Voor altijd.
Amen.
Meer: → LUCK, → Mystieke liefde, → Jezus, → God