Wake-up tekst 16
De wederopbouw
De wereld staat tegelijk in brand en in bloei
Wat gebouwd is op zand, stort in.
Wat gegrond is in waarheid, krijgt nieuw leven.
We noemen het crisis, maar in werkelijkheid is het een zuivering:
een afbraak van het oude en een uitnodiging om iets nieuws te laten herrijzen.
Midden in dit alles staan wij, gewone mensen, met onze dagelijkse keuzes.
Iedere gedachte, ieder woord en iedere handeling draagt bij aan die wederopbouw.
En steeds weer klinkt dezelfde vraag:
Laat jij je leiden door het ego, of door liefde?
De ware rijkdom
Kijk naar iemand die zijn geld wil verdienen aan een platform:
“Druk hier, abonneer daar, betaal en je krijgt het filmpje twee dagen eerder.”
Maar liefde laat zich niet vangen in een abonnement.
Liefde zegt:
Koop liever een brood voor iemand die honger heeft.
Dat is echte rijkdom:
geven zonder voorwaarden.
Het probleem zit niet in steun vragen, delen en ontvangen hoort bij het leven. Doe dat zelf ook.
Maar liefde vraagt geen lokmiddelen of trucjes.
Ze nodigt eenvoudig uit.
Als iets je raakt, geef je uit je hart
In geld, aandacht, of een brood voor wie het nodig heeft.
Dat is de ware economie.
Het ego-scenario, de mens in het systeem
Het ego zoekt gemak, controle en zekerheid.
Snelle antwoorden, makkelijke oplossingen.
Computersystemen bepalen waar we mogen reizen, welke formulieren we moeten invullen, welke stappen we moeten zetten.
We denken dat wij kiezen, maar vaak kiest het systeem voor ons.
Zo raken juist de meest kwetsbaren verstrikt.
Hier klinkt het eerste gebod zacht door:
Heb geen andere goden voor je neus.
Laat het systeem niet je afgod zijn.
Laat je hart je kompas zijn.
De paradox van bewust leven
Veel mensen zeggen dat ze bewust leven:
Biologisch eten, vegetarisch zijn, kiezen voor zuiverheid.
Maar tegelijk vullen ze hun lichaam met alles wat fabrieken aanbieden, uit liefde, in vertrouwen, vaak onwetend.
Bewust leven begint niet met een etiket of een vinkje,
maar met luisteren naar je eigen lichaam en ziel.
Ambacht of systeem?
Wat betekent het werkelijk om mens te zijn?
De beeldhouwer die steen tot leven wekt.
De timmerman die hout met liefde bewerkt.
De bakker die deeg kneedt tot brood.
Hun handen dragen ziel, aandacht en liefde.
Ambacht, zorg en liefde worden van generatie op generatie doorgegeven.
Vergelijk dat met patronen en hokjes:
Efficiënt, maar zonder warmte.
De uitnodiging blijft:
Wees de ambachtsman van je eigen leven.
De verdoving van het scherm
Kijk om je heen.
Hoeveel mensen lopen nog met hun hoofd omhoog, kijkend naar de lucht, de bomen, elkaar?
De meesten hebben hun blik gevangen in een scherm, hun oren afgesloten met dopjes.
Geen vogel die ze horen.
Het mobieltje is een schild geworden.
We zeggen minder gedag.
We vermijden echte ontmoetingen.
“Gij zult geen beelden maken om die te aanbidden.”
Niet van steen, maar ook niet van glas.
Het scherm is geen god.
Leven gebeurt buiten – van hart tot hart.
Labels, de digitale hokjes
Het systeem houdt van labels:
links, rechts, woke, anti, pro.
Maar een ziel past niet in een bestand.
Een mens is geen algoritme.
Liefde vraagt niet om etiketten.
Ze vraagt om echtheid.
De zachte richtlijnen van liefde
De Tien Geboden zijn geen harde wetten, maar liefdevolle richtingwijzers:
Heb geen andere goden – vertrouw je hart boven systemen.
Maak geen afgodsbeelden – ook je scherm is geen god.
Misbruik de Naam van God niet – woorden scheppen werelden.
Houd de rustdag heilig – vind stilte en adem.
Eer je vader en moeder – en eer de levensketen waaruit jij bent voortgekomen.
Gij zult niet doden – noch met wapens, noch met woorden of onverschilligheid.
Gij zult niet echtbreken – wees trouw, ook aan je eigen ziel.
Gij zult niet stelen – ook geen aandacht of tijd van jezelf of een ander.
Gij zult geen valse getuigenis spreken – wees waarachtig, zonder labels of maskers.
Gij zult niet begeren – leef in dankbaarheid, in plaats van steeds verlangen naar meer.
De uitnodiging
Systemen bewegen traag, gebouwd op macht en controle.
Maar liefde groeit sneller dan wetten.
Ze begint in jou, in mij, in ons.
Elke dag opnieuw.
Niet uit moeten, maar uit mogen.
Niet uit angst, maar uit vertrouwen.
De wederopbouw is gaande.
Jij bent daar een deel van.