Homo
Gay pride?
In Amsterdam durfde ik sneller hand in hand te lopen met iemand van wie ik hou, dan in een kleine stad of dorp.
Gek eigenluck nu in deze tijd toch?
En toch is het waar.
Aaah, lieve Bas, geef je geliefde een hand op straat, trek het je toch niet zo aan.
En als de gelegenheid zich voordoet, geef hem dan gewoon een zoen.
Lieve woorden en ja, velen denken ook zo lief.
Geluckig
Kenneluck was ik in Amsterdam, of andere grote steden moediger dan ergens anders en omdat die steden ruimte in zich dragen.
Niemand let zo op elkaar!
Ruimte om te bestaan, om je eigen weg te gaan, zonder dat iemand je meteen probeert te duiden of vast te zetten.
Er is een soort vanzelfsprekendheid:
dat iedereen z’n eigen verhaal meebrengt en dat je elkaar daarin met rust laat, of juist zacht ontmoet.
Als kind voelde ik dat al heel sterk
Voor mij was het nooit ingewikkeld dat mensen anders zijn.
Ik vond het niet vreemd als iemand stil was, fel, uitgesproken of juist verlegen.
Ik had geen oordeel en geen behoefte om iemand te veranderen.
Uiteraard moest ik ook dingen leren.
Je werd opgegroeid en soms wist je niet beter.
Maar precies daarin bleek ik ‘anders’.
Want wie niet meedoet aan de regels van de groep, valt op en wordt vaak het mikpunt.
Ik ben veel gepest in mijn kinderjaren.
Ik was niet van het stoer doen!
Tja, mietje, homo, flikker en later, kale nicht, zo noemen ze je dan.
( Je weet dat ik er niks mee bedoel, ik maak maar een geintje?)
Wees is een kerel, bla, bla, bla.
Ik werd gepest, vaak als grapje bedoelde onderlaag, (onzekerheid van die ander, grappig doen) maar toch, zelfs in het gezin en familiebanden, waar ik vandaan kom, waar je veilig en geborgen diende te voelen, gaf het me toch verdriet.
Niet omdat ik iets verkeerds deed, (Heb ik wel gedacht, onzekerheid komt om de hoek kijken), maar omdat ik niet paste in het plaatje van wat zogenaamd normaal was.
Allemaal onwetend en vaak ook niet slecht bedoeld.
Dat ik het niet leuk vond en dit raar gedrag vond kwam omdat ik vanuit verbinding keek, in plaats van oordeel.
En omdat ik niet geloofde in uitsluiten, maar in erbij horen, gewoon zoals je bent.
“Homo”
Dat woord werd gebruikt als wapen.
Niet alleen tegen mij, maar tegen alles wat afweek van de norm.
Stoer doen, macho gedrag, er bij willen horen.
De echte namen:
ONZEKERHEID! SCHIJNHEIL!
Succes met je karakter in het EGO-systeem!
"Ahh, Homo, dat doe je niet goed, dat moet je zo en zo doen".
Zeggen ze als iemand wat verkeerd doet.
Het ging allang niet meer over geaardheid
"Hee, jo, dat doe je fout
"Je lijkt wel een Homo man".
"Ik val op het zelfde geslacht meneer"
"Oow, sorry man".
"Oow, ik had helemaal niet gedacht dat je homo bent".
"Ik zie dat niet aan jou".
"Moet je dat zien en weten dan"
En dan word het stil en gaat iemand nadenken.
Of ze weten van gekkigheid niet, hoe ze in ene met me om moeten gaan.
Ow, straks is ie nog verliefd op me.
(bukken om wat te pakken is dan ook lastig geworden).
Ik heb dat gedrag nooit begrepen
Maar ja, dat stopwoordje
Het gaat over vrijheid en de angst daarvoor
Over iemand die zichzelf wil zijn, daar waar anderen zich aanpasten uit angst er niet bij te horen.
Jezus heeft gezegd:
Volg mij
Het Ego haalt mensen uit elkaar, precies zoals het wil.
Het ego wil grenzen trekken.
Liefde nodigt uit om los te laten.
Het ego wil weten waar het aan toe is
Het maakt hokjes, categorieën, structuren waarin iedereen moet passen.
Het voelt zich veilig als alles voorspelbaar blijft en iedereen zich aan de onzichtbare groepscode houdt.
En dat mechanisme zie je overal terug
Niet alleen op schoolpleinen, niet alleen in dorpen of families, maar zelfs binnen bewegingen die juist ruimte probeerden te creëren.
Zelfs binnen LGBTQ of zoiets en het COC, een gemeenschap die ontstaan is uit de roep om vrijheid, zie je weer het ontstaan van nieuwe hokjes.
Nieuwe termen, afkortingen, regels van ‘hoe je erbij hoort’.
En wie daar niet in past, of niet alles mee wil dragen, wordt opnieuw bekeken, beoordeeld of uitgesloten.
Precies dat waar we ooit van los wilden breken
Echte vrijheid vraagt dat we verder kijken dan vorm.
Dat we het ego doorzien, ook in de progressieve taal die we gebruiken.
Liefde maakt geen onderscheid
Liefde vraagt niet om een vlag of een letter, maar om
eerluckheid en aanwezigheid.
En dan krijgen we te maken met Jaloezie
Dat liefde en vrijheid voor sommigen nog steeds voorwaarden kennen
Dat oordeel nog zo vaak voor verbinding komt.
Gay parade
( Hokjes denkertje)
En toch.....
Ik vind het een van de mooiste feesten die er bestaan.
Maar wacht ik ben nog niet klaar!
Deze naam klopt niet en zit in het Ego!
Je weet hoe ik over hokjes en vakjes denk, naam dient anders te zijn
.....ik heb het al uitgesproken.
Ik ben al jaren niet meer geweest, ik vind het vaak te druk, maar ik ga niet vanwege de glitter, het spektakel of de opgetrokken aandacht, want die boten doen mij niks, laat staan dat je luistert naar de media.
Mij zie je niet kijken naar de parade (vroeger wel hoor), mij zie je ook niet gauw in de Regulier dwarsstraat (veel gay-bars).
Je kan me waarschijnluck zien lopen in de Jordaan.....
en waarschijnluck met een magische cake, van de coffee shop.
(oooh.....Bas)
De Sjamaan in me :)
De stad vult zich met liefde, omdat je op deze dag even kunt voelen wat zichtbaarheid en toestemming doen.
Je vind het in het publiek
Omdat daar, in die overdaad, een diepe boodschap schuilt:
Je mag er zijn
Niet ondanks wie je bent maar dankzij wie je bent.
De eenheid in liefde
Daar heb je hem weer.
Dat vier ik
Ik bid, mediteer hier voor, voor iedereen.
En het is nog steeds zo dat ik mijn tranen laat rollen,
vroeger van verwerking en daar zullen velen nog in zitten, maar nu van blijdschap.
IK BEN.....wakker!
Met de gedachtegang:
Waarom nu wel!!!
Het feit dat we samen durven te bestaan, met al onze verschillen zichtbaar en levend.
Dat is pas een comming out
Dus… waar leef jij uit?
Een schijnheil zijn vanuit het ego dat graag erbij wil horen, dat zoekt naar bevestiging, veiligheid en controle, bang om er niet meer bij te horen?
Een kind dat zich uit....ik leef in een regenboog familie...
Hup media aandacht...ik kom op de televisie.
Oké het was een kindje, spontaan in zijn liefdevolle onwetende uitbundigheid.
Het enige wat ik voor het kind hoop is dat het in liefde, warmte en veiligheid opgevoed word.
Of leef je vanuit liefde, dat stille weten in jezelf, dat het goed is zoals het is en dat een ander net zo goed mag bestaan als jij?
Je hoeft het niet voor mij te beantwoorden
Maar kijk er eens eerluck naar, voor jezelf.
Misschien leer je nu wat van deze GAY :)
Want echte vrijheid begint op het moment, dat jij jezelf niet langer hoeft te verbergen en ook de ander niet langer veroordeelt voor wat jij nog niet durft te leven.
En dat?