Kerk

 Heb je een kerk nodig om bij God te komen?

 

Sommige mensen vinden rust en houvast in een kerk.

 

Voor anderen kan het een plek zijn van regels, verwachtingen en zelfs oordeel.

 

Deze vraag leeft al eeuwenlang:

 

Heb je een gebouw, een ritueel of een voorganger nodig om God werkeluck te ervaren?

 

Het ego zegt:

 

Je moet ergens naartoe.

Je moet iets worden, iets doen, ergens bij horen.

Je moet het verdienen.

 

Het ego zoekt zekerheid in structuren, regels en muren.

In wat tastbaar is, controleerbaar, benoembaar.

 

Maar liefde zegt:

 

God is hier.

In de stilte.

In de adem.

In het hart.

 

Liefde vraagt geen voorwaarden.

Geen bewijs.

Geen perfectie.

 

Persoonluck ben ik als kind katholiek opgegroeid en heb ik me laten dopen, een ritueel dat ik als waardevol en krachtig ervaar, zoals ook Jezus zich liet dopen. (oké ik moest van me ouders. Ik wist niet beter...jaren 80 ontwikkelingen).

 

Toch koos ik ervoor me als volwassene mij uit te laten schrijven uit de kerk.

 

Dit was geen afwijzing van het geloof, maar een bevrijding van wat voor mij voelde als ‘zieltjeswinnerij’ en een systeem waarin mensen elkaar afkraakten en roddelden achter elkaars rug om. (mmmm....terug)

 

Mijn spirituele zoektocht leidde me ernaartoe om te luisteren naar mijn eigen intuïtie, niet naar wat anderen zeggen dat ‘goed’ of ‘fout’ is.

 

Een kerk kan een plek zijn waar liefde samenkomt, waar kracht gevonden wordt en waar mensen elkaar vasthouden.

 

Maar het is niet de kerk die verbindt met God — het is de liefde in jou, die stroomt en leeft.

 

God woont niet in regels of gebouwen, maar in het diepste weten van het hart.

 

In intuïtie.

In stilte.

In aanwezigheid.

 

De mens maakt gebouwen en jouw gebouw is je lichaam, hart en ziel.

 

Door wie ben jij gemaakt?

 

Door mijn papa en mama, die hebben ge u weet wel, zei ik tegen de priester als kind, ik was 6.

 

Wanneer stemmen van buitenaf zeggen wat goed is en wat fout, wanneer iets zich aandient in oordeel, angst of dwang, dan is het waardevol om stil te worden.

 

Want dan spreekt het ego.

 

Wat zegt jouw innerluck weten?

Wat klopt vanuit zachtheid?

Wat resoneert met liefde?

 

Er is geen vaste weg naar God.

Geen stappenplan.

Geen toegangspoort met regels.

 

Want God vraagt geen bewijs,

geen lidmaatschap.

 

God vraagt aanwezigheid.

 

De deur staat al open.

 

Niet in een gebouw.

Niet in een leer.

 

Maar in jou.

 

God is niet ver weg.

 

God is daar waar liefde aanwezig is.

Waar stilte wordt omarmd.

Waar waarheid zacht klinkt.

 

Niet als bezit, niet als overtuiging.

 

Maar als ruimte.

Als vrede.

Als vrijheid.

 

Als je openstaat voor liefde in jezelf, dan open je alle deuren.