Poppenkast
Welkom in het theater van illusie en ontwaken.
Het kabinet is gevallen.
Misschien heb je het al gehoord, of misschien ben je het alweer vergeten.
Want zo gaat het tegenwoordig: het ene kabinet valt, het volgende komt en de agenda rolt onverstoorbaar door.
Je zou bijna denken: wat verandert er nou echt? Is het allemaal wel wat het lijkt?
Welkom in het theater van onze tijd, waar politieke spelers hun rollen vervullen volgens een script dat niet door ons is geschreven.
Dit spel is niet eerlijk, het is geen spel van liefde en waarheid, maar van ego, angst en controle.
Het spel van macht: poppetjes en schaduwen
We kennen het wel: een minister stapt op, een nieuwe komt erin.
Een verkiezing hier, een coalitieakkoord daar.
Maar de vraag is: verandert het iets?
Want achter de schermen blijft dezelfde agenda doorgaan.
Agenda 2030, bijvoorbeeld, is zo’n plan dat overal doorheen loopt – klimaat, economie, sociale structuren.
Het is een agenda die grote veranderingen brengt, maar vaak zonder onze bewust gekozen instemming.
Het gebeurt, of we het nu willen of niet.
Stel je voor: je zit in een theaterzaal en ziet steeds dezelfde poppenkastvoorstelling.
De poppetjes veranderen misschien, maar het verhaal blijft hetzelfde.
Je applaudisseert, je fluistert je mening, maar het script bepaalt wie er wint en wie verliest.
Dat is het kabinet.
Een toneelstuk waarbij wij het publiek zijn, terwijl het ego achter de coulissen aan de touwtjes trekt.
Stemmen: een keuze tussen schijn
Veel mensen geloven dat stemmen een machtig instrument is, een manier om invloed uit te oefenen.
Maar als je langer kijkt, zie je dat stemmen vaak neerkomt op kiezen tussen verschillende maskers van hetzelfde ego.
Links, rechts, … het lijkt alsof er veel keus is, maar het zijn slechts verschillende gezichten op dezelfde machtige entiteit.
Het systeem is gebouwd op verdeeldheid, op het creëren van tegenstelling zodat wij blijven twijfelen, blijven kiezen, blijven verdeeld.
Zelf ben ik al jaren gestopt met stemmen.
Niet uit onverschilligheid, maar uit bewustzijn.
Want ik heb geleerd dat echte verandering niet komt van stemmen op een ego, maar van het ontwaken binnenin jezelf.
Van het maken van keuzes die in lijn zijn met liefde, waarheid en verbinding.
Voorbeelden van ego in actie
Denk aan de recente coronamaatregelen.
Wat gebeurde daar?
Politieke leiders die regels oplegden zonder altijd transparant te zijn.
Het volk verdeeld tussen voor- en tegenstanders, vaak aangewakkerd door angst en onzekerheid.
Het ego wil controleren, sturen, het volk in hokjes plaatsen, terwijl het hart vraagt om luisteren, om begrip, om samen zijn.
Dit creëerde een breuk in de samenleving, een scheiding tussen mensen die elkaar vroeger vertrouwde.
Of kijk naar het migratievraagstuk.
Politici debatteren, bouwen muren in woorden en beleid, maar vergeten dat achter elk mens een verhaal schuilt, een ziel die verlangt naar vrede en veiligheid.
Het ego ziet ‘de ander’ als bedreiging, het hart ziet een medemens.
Angst: de stille motor van het kabinet
Bang om controle te verliezen.
Bang voor de waarheid die buiten het toneelstuk om beweegt.
Ze dienen toch naar die 1% te luisteren.
Deze angst vertaalt zich in strengere regels, in censuur, in het klein houden van stemmen die anders durven te klinken.
Maar angst is geen kracht, het is een signaal.
Het vraagt om gezien te worden.
Het vraagt om zachtheid en compassie, niet om veroordeling.
Wat als we hen niet zien als vijanden, maar als mensen die gevangen zitten in hun eigen angst?
Mensen die hun hart vergeten zijn, maar diep vanbinnen ook verlangen naar liefde en vrede?
Liefde als tegenkracht
Liefde is de kracht die alles overstijgt.
Het is geen naïef gevoel, maar een bewuste keuze.
Een keuze om te zien wat werkeluck is, voorbij alle schaduwen van het ego.
Liefde breekt muren af, verbindt waar het lijkt te scheiden en opent deuren waar het lijkt te sluiten.
Wanneer wij als mensen ons hart openen, wanneer we bewust kiezen voor verbinding, bewust kiezen voor empathie, dan beginnen we aan een revolutie die niet van buitenaf wordt opgelegd, maar van binnenuit groeit.
Dat is de revolutie van het hart.
Een uitnodiging tot wakker worden
Terwijl het kabinet valt en de politieke show doorgaat, is dit het moment om naar binnen te keren.
Het moment om te voelen wie je werkeluck bent, los van maskers en rollen.
Om te luisteren naar de fluisteringen van je ziel die jou uitnodigt tot ontwaken.
Want verandering die duurzaam is, begint niet in een vergaderzaal, maar in het hart van elk mens.
Het einde van het oude, het begin van het nieuwe
Misschien voelt het kabinet vallen als een chaos.
Maar chaos is vaak de geboorte van iets nieuws.
De oude systemen die gebouwd zijn op angst en ego, brokkelen af.
En dat maakt ruimte voor een nieuw bewustzijn.
Een bewustzijn waarin wij kiezen voor liefde, voor verbondenheid, voor waarheid.
Een zacht gebaar naar de macht
Met dit alles wil ik zeggen: ik veroordeel niemand.
De mensen in het kabinet zijn ook zoekende mensen, net als jij en ik.
Ze zijn soms bang, soms moe, soms gevangen in het ego dat iedereen kent.
Maar het is tijd om wakker te worden.
Niet met strijd, maar met liefde.
Niet met haat, maar met compassie.
Want zolang wij blijven geloven in het ego als ultieme leider, blijven we gevangen.
Maar zodra we ons hart openen, kan het ego zachter worden, kan het loslaten.
En ontstaat er ruimte voor iets veel groters: een wereld waarin het hart regeert.
Jouw kracht, jouw keuze
Wat jij doet, wat jij kiest te voelen en te leven, is het allerbelangrijkste.
Jouw bewustzijn, jouw liefde, jouw waarheid, dat is de basis van echte verandering.
Stemmen kan een schijnoplossing zijn, maar jouw keuzes in liefde en bewustzijn zijn waar het om draait.
Het kabinet leeft in het ego.
Maar de burger leeft in liefde.
En dat is waar we naar toe willen gaan.